คำแม่สอน ก่อนลูกสาวออกเรือน
แม่สอนว่า
พ่อแม่ของเขาก็คือ พ่อ แม่ ของลูก
ต่อให้พ่อแม่ของเขาจะเป็นอย่างไร
ลูกจะต้องปรนนิบัติรับใช้ให้ดี
เพราะเขาคือพ่อแม่ของสามีลูก
รักเคารพพ่อแม่เขาเหมือนที่ลูกรักและเคารพพ่อกับแม่
เวลาโมโหอย่าทะเลาะกัน ลูกจะไม่พูด จะไม่ซักเสื้อผ้าก็ได้
แต่อย่าทะเลาะกับเขา
เวลาทะเลาะกับเขา อย่าเที่ยวไปป่าวประกาศแก่คนนอกบ้าน
หากเขาก้าวเท้ามาหาลูกก้าวหนึ่ง ลูกต้องถอยสองก้าว
ยามอยู่บ้านกันสองคน อย่าได้วางฟอร์มใส่กัน
หากมัวแต่วางฟอร์มใส่กัน อยู่ข้างนอกลูกจะใช้ชีวิตยังไง?
หากเขาทำอะไรเซอร์ไพรส์ลูก ลูกต้องรู้จักชื่นชมและขอบคุณเขา
อย่าได้เหน็บแนมว่า “กินยาลืมเขย่าขวดเหรอ!”
หากลูกพลาดพูดไปแบบนี้ วันหลังเขาจะไม่ทำอย่างนี้กับลูกอีก
ไม่ว่าเขาจะมีเงินมากมายยังไงก็ตาม
เขาก็อยากเห็นลูกอยู่กับบ้านที่สะอาดสะอ้านในตอนที่เขากลับบ้าน
อย่าเลือกคนเพราะเงินของเขา เขามีเงินมากแล้วไง?
เขาอยู่ที่ไหน ลูกรู้หรือเหล่า?
ผู้ชายดีๆ มีมากมาย เขาไม่ไปกอดผู้หญิงอื่นหรอก
แต่สังคมทุกวันนี้ มีผู้หญิงร้ายๆ มากมาย
ที่โอบมือไปกอดผู้ชายของลูกก่อน
ผู้หญิงต้องออกไปทำงาน ไม่ว่าจะได้เงินเดือนมากหรือน้อย
การทำงานคือคุณค่าของชีวิตเรา
หากลูกเอาแต่อยู่บ้านไม่หางานทำ
วันหนึ่งเขาจะพูดใส่หน้าลูกว่า “ผมเลี้ยงดูคุณอยู่นะ”
เมื่อลูกออกไปทำงานนอกบ้าน
ต่อให้เหนื่อยยังไงการบ้านการเรือนก็ต้องทำ
หรือไม่ก็ต้องจ้างคนมาทำความสะอาดเอง
การบ้านการเรือนจะต้องรับผิดชอบทำให้ดี
เมื่อมีลูก ต้องอบรมสั่งสอนลูกให้ดี
อย่าขู่ลูกว่า “แม่ไม่ต้องการลูกแล้ว”
เวลาโมโหก็อย่าไล่ลูกออกจากบ้าน
ถ้าลูกออกจากบ้านไปจริงๆ ลูกนั่นแหละจะเสียใจ
บ้านคือสมบัติของลูกผู้หญิง
เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่าหนีออกจากบ้าน
เพราะหากออกไปแล้วจะกลับมาก็เป็นเรื่องยาก
เมื่อตัดสินใจแต่งงานกับใคร ก็อย่าได้บ่นว่าลำบาก
ในเมื่อลูกเลือกเขาแล้ว ก็อย่าได้ตำหนิกล่าวโทษเขา
ไม่มีใครอ่านใจใครออกได้
หากลูกไม่พูดเขาจะรู้ได้ยังไง?
หากต้องการให้เขาปฏิบัติกับลูกยังไง?
ลูกโกรธเขาในเรื่องอะไร?
ลูกต้องบอกกับเขา เขาจะได้เข้าใจ
ขอขอบคุณเรื่องราวดีดี จาก นุสนธิ์บุคส์